Skład
Dimenhydrinatum
Działanie
Lek przeciwhistaminowy I generacji, pochodna etanoloaminy. Wykazuje także działanie przeciwwymiotne, parasympatykolityczne i przeciwdepresyjne. Działa silnie hamująco na czynność ośrodka wymiotnego w rdzeniu przedłużonym i odruchy błędnikowe. Działanie to jest nasilone przez właściwości parasympatykolityczne (zmniejszenie napięcia mięśni gładkich i perystaltyki przewodu pokarmowego, zahamowanie czynności wydzielniczej ślinianek, osłabienie czynności wydzielniczej żołądka). Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Początek działania występuje po 30 min, efekty kliniczne obserwowane są przez 3-6 h po podaniu leku. Metabolizowany jest w wątrobie i w całości wydalany przez nerki w ciągu 24 h po podaniu pojedynczej dawki. T0,5 wynosi 3,5 h.
Wskazania
Zapobieganie chorobie lokomocyjnej. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów innego pochodzenia (z wyjątkiem wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na dimenhydrinat, inne leki przeciwhistaminowe lub pozostałe składniki preparatu. Ostry napad astmy. Jaskra z wąskim katem przesączania. Guz chromochłonny. Porfiria. Przerost gruczołu krokowego oraz zaleganie moczu w pęcherzu. Padaczka. Dzieci poniżej 6 lat.
Środki ostrożności
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, nadczynnością tarczycy, bradykardią, nadciśnieniem tętniczym, hipokaliemią, hipomagnezemią, astmą, przewlekłymi trudnościami w oddychaniu, zwężeniem odAowiernika, wrodzonym zespołem wydłużonego odcinka QT lub innymi, istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności serca (choroba wieńcowa, choroba układu krążenie, arytmia) lub u pacjentów stosujących leki powodujące wydłużenie odcinka QT lub leki zmniejszające stężenie potasu.
Ciąża i laktacja
Nie stosować w III trymestrze ciąży (lek może wywołać hiperstymulację macicy oraz bradykardię u płodu, niekiedy zagrażającą życiu). W I i II trymestrze ciąży stosować tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają zagrożenie dla płodu. Lek przenika do mleka kobiecego - w okresie karmienia piersią stosować ostrożnie, po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści dla matki do ryzyka dla karmionego piersią dziecka.
Działania niepożądane
Bardzo często: senność, zaburzenia koncentracji, zawroty głowy. Często: zaburzenia widzenia, zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej, trudność w oddawaniu moczu, osłabienie mięśni, zmęczenie, reakcje paradoksalne (zwłaszcza u dzieci), takie jak pobudzenie, zaburzenia snu, niepokój, drżenie. Rzadko: tachykardia, niedociśnienie, niedokrwistość hemolityczna, ból głowy, bezsenność, skórne reakcje nadwrażliwości, nadwrażliwość na światło, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Bardzo rzadko: złuszczające zapalenie skóry, zmniejszenie łaknienia. Długotrwałe stosowanie może prowadzić do uzależnienia.
Interakcje
Dimenhydrinat nasila działanie atropiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków wpływających hamująco na o.u.n. (m.in. barbiturany, leki nasenne, uspokajające), a także alkoholu. Inhibitory MAO nasilają działanie przeciwcholinergiczne dimenhydrinatu. Z diazepamem działa synergicznie, z amfetaminą i jej pochodnymi - antagonistycznie. Osłabia działanie kortykosteroidów i doustnych leków przeciwzakrzepowych. Z solami bizmutu oraz lekami przeciwbólowymi, psychotropowymi i skopolaminą może powodować osłabienie wzroku. Dimenhydrinat może maskować objawy uszkodzenia słuchu podczas leczenia preparatami ototoksycznymi (np. antybiotykami aminoglikozydowymi). Ostrożnie stosować z lekami wydłużającymi odcinek QT (m.in. leki przeciwarytmiczne, neuroleptyki) oraz lakami powodującymi hipokaliemię (m.in. niektóre leki moczopędne).
Uwagi
Preparat osłabia sprawność psychofizyczną - nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych w trakcie stosowania preparatu. Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Stosowanie preparatu należy przerwać co najmniej 3 dni przed planowanymi testami alergicznymi.