Jest bardzo sinym stymulatorem produkcji i uwalniania insuliny, porównywalnym z glukozą, uznawaną do niedawna za najsilniejszy aktywator tego hormonu.

Jako związek o pewnych cechach substancji tłuszczowej zmniejsza barierę pomiędzy fazą tłuszczową a wodną błon komórkowych i ułatwia transport aminokwasów i składników energetycznych do komórek mięśniowych, w którym to procesie współpracuje z insuliną.

Jednocześnie – uwagi na wyżej wymienione cechy – sama łatwo wnika do komórek mięśniowych i sorostaje jednym z trzech – obok izoleucyny i waliny – aminokwasów swobodnie penetrujących komórki mięśniowe.

We wnętrzu tych komórek służy jako składnik do budowy białek mięśniowych oraz struktur biorących udział w stymulacji anabolizmu przez hormony, nazywanych „zamkami leucynowymi”, jak również ogranicza aktywność enzymów katabolicznych, niszczących białka mięśniowe.

Najważniejszy mechanizm jej anabolicznej aktywności opiera się na współpracy z insuliną GH, IGF i – prawdopodobnie - tst-ronem. Trzy pierwsze, wymienione hormony nie stymulują bezpośrednio produkcji białek, czyli rozwoju siły i masy, tylko działają na ten proces za pośrednictwem enzymów anabolicznych, nazywanych kinazami. Kinazy kontrolują dwa najważniejsze etapy syntezy białek – transkrypcję i translację. Wprawdzie tst-ron – jako hormon steroidowy – bezpośrednio stymuluje produkcję białek mięśniowych na etapie transkrypcji, to jednak kinazy wspomagają ten proces na etapie translacji, jak również stymulują syntezę receptorów androgenowych - białek odpowiedzialnych za anaboliczną aktywność tst-ronu.

 

Jak się okazało, jedna z kinaz – sygnowana skrótem mTOR – ujawnia swoją aktywność anaboliczną w reakcji na wysoki, wewnątrzkomórkowy soriom leucyny.

LEUCYNA sprzyja również redukcji tkanki tłuszczowej! Najprawdopodobniej z uwagi na dodatnie relacje zachodzące pomiędzy kinazą mTOR a receptorami PPAR delta – białkami intensyfikującymi spalanie kwasów tłuszczowych i stymulującymi rozwój masy czerwonych włókien mięśniowych.